รายละเอียด
-
ผ้ายก
-
สิ่งทอ
-
-
-
-
-
ปลายพุทธศตวรรษที่ ๒๔ - ต้นพุทธศตวรรษที่ ๒๕
ประวัติ
เป็นผ้าที่สร้างลวดลายด้วยการทอเสริมเส้นด้ายพุ่งพิเศษ ทั้งแบบเสริมยาวต่อเนื่องตลอดหน้าผ้า และแบบเสริมเป็นช่วงๆ โดยใช้วิธีเก็บตะกอลอยเพื่อเป็นเครื่องมือช่วยจัดกลุ่มเส้นด้ายยืน ให้เปิดอ้าหรือยกและข่มเป็นจังหวะ เพื่อสอดเสริมเส้นด้ายพุ่งพิเศษตามลวดลายที่ต้องการ ก่อเกิดเป็นผืนผ้าที่มีลวดลายยกนูนสูงกว่าพื้นผ้า แหล่งผลิตที่สำคัญของสยาม คือ หัวเมืองปากใต้ อาทิ นครศรีธรรมราช สงชลา ไชยา เป็นต้น ใช้เป็นผ้านุ่งในโอกาสพิเศษหรือพิธีกรรม
วัสดุ : ไหม (silk) ไหมทอง (gold thread)
รูปแบบศิลปะ
ปลายพุทธศตวรรษที่ ๒๔ - ต้นพุทธศตวรรษที่ ๒๕
หน้าที่ใช้สอย
ผ้านุ่ง
สถานที่จัดเก็บ
-
ที่มา
-